στοιχειωδέστατος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.dés.ta.tos/ → /sty.çi.oˈðes.ta.tos/ → /sti.çi.oˈðes.ta.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.dés.ta.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.oˈdes.ta.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çi.oˈðes.ta.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.oˈðes.ta.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.oˈðes.ta.tos/

Adjective

στοιχειωδέστᾰτος • (stoikheiōdéstatos) m (feminine στοιχειωδεστᾰ́τη, neuter στοιχειωδέστᾰτον); first/second declension

1. superlative degree of στοιχειώδης (stoikheiṓdēs)
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1.8.3

Declension

First and second declension of στοιχειωδέστᾰτος; στοιχειωδεστᾰ́τη; στοιχειωδέστᾰτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στοιχειωδέστᾰτος stoikheiōdéstatos	στοιχειωδεστᾰ́τη stoikheiōdestátē	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton		στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestátā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō		στοιχειωδέστᾰτοι stoikheiōdéstatoi	στοιχειωδέστᾰται stoikheiōdéstatai	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata
Genitive		στοιχειωδεστᾰ́του stoikheiōdestátou	στοιχειωδεστᾰ́της stoikheiōdestátēs	στοιχειωδεστᾰ́του stoikheiōdestátou		στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin	στοιχειωδεστᾰ́ταιν stoikheiōdestátain	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin		στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestátōn	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestátōn	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestátōn
Dative		στοιχειωδεστᾰ́τῳ stoikheiōdestátōi	στοιχειωδεστᾰ́τῃ stoikheiōdestátēi	στοιχειωδεστᾰ́τῳ stoikheiōdestátōi		στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin	στοιχειωδεστᾰ́ταιν stoikheiōdestátain	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin		στοιχειωδεστᾰ́τοις stoikheiōdestátois	στοιχειωδεστᾰ́ταις stoikheiōdestátais	στοιχειωδεστᾰ́τοις stoikheiōdestátois
Accusative		στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton	στοιχειωδεστᾰ́την stoikheiōdestátēn	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton		στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestátā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō		στοιχειωδεστᾰ́τους stoikheiōdestátous	στοιχειωδεστᾰ́τᾱς stoikheiōdestátās	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata
Vocative		στοιχειωδέστᾰτε stoikheiōdéstate	στοιχειωδεστᾰ́τη stoikheiōdestátē	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton		στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestátā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō		στοιχειωδέστᾰτοι stoikheiōdéstatoi	στοιχειωδέστᾰται stoikheiōdéstatai	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• ‹στοιχειωδέστατος› s.v. «στοιχειώδης» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press