yaban
See also: Yaban
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish یابان, from Persian یابان (yābān).
Noun
yaban (definite accusative yabanı, plural yabanlar)
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | yaban | |
| Definite accusative | yabanı | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | yaban | yabanlar |
| Definite accusative | yabanı | yabanları |
| Dative | yabana | yabanlara |
| Locative | yabanda | yabanlarda |
| Ablative | yabandan | yabanlardan |
| Genitive | yabanın | yabanların |
Adjective
yaban