rzewień

Polish

Etymology

Borrowed from Russian ревень (revenʹ), from Ottoman Turkish راوند (ravent), from Persian راوند (râvand), from Middle Persian *rēwand, from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (lypʾs /⁠rēbās, rēbāh⁠/), from Old Persian *rabaθaʰ, from Proto-Iranian *(h)rabā́š ~ *(h)rabacáh.

Noun

rzewień m inan

1. rhubarb (any plant of the genus Rheum)

   Synonym: rabarbar

Declension

Declension of rzewień

	singular	plural
nominative	rzewień	rzewienie
genitive	rzewienia	rzewieni
dative	rzewieniowi	rzewieniom
accusative	rzewień	rzewienie
instrumental	rzewieniem	rzewieniami
locative	rzewieniu	rzewieniach
vocative	rzewieniu	rzewienie

or

Declension of rzewień

	singular	plural
nominative	rzewień	rzewnie
genitive	rzewnia	rzewni
dative	rzewniowi	rzewniom
accusative	rzewień	rzewnie
instrumental	rzewniem	rzewniami
locative	rzewniu	rzewniach
vocative	rzewniu	rzewnie

Further reading

• rzewień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzewień in Polish dictionaries at PWN