Emre

See also: emre

Turkish

Etymology

Variant of emir, like emirem, emrem. Used in Turkish as an honorific.

Pronunciation

• IPA^(key): [emɾɛ]

Proper noun

Emre

1. a male given name which means "elder brother"

Declension

    Declension of Emre

	singular	plural
nominative	Emre	Emreler / Emre'ler
accusative	Emre'yi	Emreleri / Emre'leri
dative	Emre'ye	Emrelere / Emre'lere
locative	Emre'de	Emrelerde / Emre'lerde
ablative	Emre'den	Emrelerden / Emre'lerden
genitive	Emre'nin	Emrelerin / Emre'lerin

    Possession of Emre

	singular	plural
benim (my)	Emre'm	Emrelerim / Emre'lerim
senin (your)	Emre'n	Emrelerin / Emre'lerin
onun (his/her/its)	Emre'si	Emreleri / Emre'leri
bizim (our)	Emre'miz	Emrelerimiz / Emre'lerimiz
sizin (your)	Emre'niz	Emreleriniz / Emre'leriniz
onların (their)	Emre'si / Emreleri / Emre'leri	Emreleri / Emre'leri