Güneş tutulması

Turkish

Etymology

From Güneş (“Sun”) +‎ tutulma (“eclipse”) +‎ -sı (suffix used with compound nouns)

Pronunciation

• IPA^(key): [ɟynɛʃ tutuɫmasɯ]

Noun

Güneş tutulması

1. solar eclipse

Derived terms

• halkalı Güneş tutulması
• kısmî Güneş tutulması
• tam Güneş tutulması

Declension

Inflection
Nominative	Güneş tutulması
Definite accusative	Güneş tutulmasını
	Singular	Plural
Nominative	Güneş tutulması	Güneş tutulmaları
Definite accusative	Güneş tutulmasını	Güneş tutulmalarını
Dative	Güneş tutulmasına	Güneş tutulmalarına
Locative	Güneş tutulmasında	Güneş tutulmalarında
Ablative	Güneş tutulmasından	Güneş tutulmalarından
Genitive	Güneş tutulmasının	Güneş tutulmalarının

See also

• Ay tutulması (lunar eclipse)
• tutulma (eclipse)