accitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of acciō.
Participle
accītus (feminine accīta, neuter accītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | accītus | accīta | accītum | accītī | accītae | accīta | |
Genitive | accītī | accītae | accītī | accītōrum | accītārum | accītōrum | |
Dative | accītō | accītō | accītīs | ||||
Accusative | accītum | accītam | accītum | accītōs | accītās | accīta | |
Ablative | accītō | accītā | accītō | accītīs | |||
Vocative | accīte | accīta | accītum | accītī | accītae | accīta |
References
- “accitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “accitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- accitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.