attonitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of attonō.
Participle
attonitus (feminine attonita, neuter attonitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | attonitus | attonita | attonitum | attonitī | attonitae | attonita | |
Genitive | attonitī | attonitae | attonitī | attonitōrum | attonitārum | attonitōrum | |
Dative | attonitō | attonitō | attonitīs | ||||
Accusative | attonitum | attonitam | attonitum | attonitōs | attonitās | attonita | |
Ablative | attonitō | attonitā | attonitō | attonitīs | |||
Vocative | attonite | attonita | attonitum | attonitī | attonitae | attonita |
Descendants
References
- “attonitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “attonitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- attonitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.