badyl

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *badyljь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈba.dɘl/

Noun

badyl m inan (diminutive badylek)

1. (dried) stalk, stem

Declension

Declension of badyl

	singular	plural
nominative	badyl	badyle
genitive	badyla	badyli
dative	badylowi	badylom
accusative	badyl	badyle
instrumental	badylem	badylami
locative	badylu	badylach
vocative	badylu	badyle

Derived terms

• (nouns) badylarz, badylarstwo
• (adjectives) badylasty, badylowaty, badylowy

Related terms

• (stalk): łodyga, źdźbło
• (stem): szypułka, trzon

Further reading

• badyl in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN