brícléir

Irish

Etymology

Borrowed from English bricklayer, influenced in form by bríce (“brick”) and -éir.

Noun

brícléir m (genitive singular brícléara, nominative plural brícléirí)

1. bricklayer

Declension

Declension of brícléir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative brícléir brícléirí Vocative a bhrícléir a bhrícléirí Genitive brícléara brícléirí Dative brícléir brícléirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an brícléir na brícléirí Genitive an bhrícléara na mbrícléirí Dative leis an mbrícléir don bhrícléir leis na brícléirí

Synonyms

• bríceadóir

Derived terms

• brícléireacht f (“(act of) bricklaying”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “brícléir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN