cavannus
Latin
Etymology
Borrowed from Gaulish *cauannos, from Proto-Celtic *kawannos (“owl”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kaːˈu̯an.nus/, [käːˈu̯änːʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kaˈvan.nus/, [käˈvänːus]
Noun
cāvannus m (genitive cāvannī); second declension
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cāvannus | cāvannī |
Genitive | cāvannī | cāvannōrum |
Dative | cāvannō | cāvannīs |
Accusative | cāvannum | cāvannōs |
Ablative | cāvannō | cāvannīs |
Vocative | cāvanne | cāvannī |
Descendants
References
- “cavannus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cavannus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.