coniunctus
Latin
Alternative forms
Etymology
Perfect passive participle of coniungō. Possibly a doublet of cūnctus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /konˈi̯unk.tus/, [kɔnˈi̯ʊŋkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈjunk.tus/, [konˈjuŋkt̪us]
Adjective
coniūnctus (feminine coniūncta, neuter coniūnctum, comparative coniūnctior, superlative coniūnctissimus, adverb coniūnctē or coniūnctim); first/second-declension adjective
- adjoining, contiguous, linked
- connected, contemporary (in time)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | coniūnctus | coniūncta | coniūnctum | coniūnctī | coniūnctae | coniūncta | |
Genitive | coniūnctī | coniūnctae | coniūnctī | coniūnctōrum | coniūnctārum | coniūnctōrum | |
Dative | coniūnctō | coniūnctō | coniūnctīs | ||||
Accusative | coniūnctum | coniūnctam | coniūnctum | coniūnctōs | coniūnctās | coniūncta | |
Ablative | coniūnctō | coniūnctā | coniūnctō | coniūnctīs | |||
Vocative | coniūncte | coniūncta | coniūnctum | coniūnctī | coniūnctae | coniūncta |
References
- “coniunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers