consentiens

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:17, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Present active participle of cōnsentiō (agree).

Pronunciation

Participle

cōnsentiēns (genitive cōnsentientis); third-declension one-termination participle

  1. agreeing
  2. uniting
  3. conspiring
  4. assenting

Declension

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Genitive cōnsentientis cōnsentientium
Dative cōnsentientī cōnsentientibus
Accusative cōnsentientem cōnsentiēns cōnsentientēs
cōnsentientīs
cōnsentientia
Ablative cōnsentiente
cōnsentientī1
cōnsentientibus
Vocative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia

1When used purely as an adjective.

Adjective

cōnsentiēns (genitive cōnsentientis); third-declension one-termination adjective

  1. unanimous
  2. harmonious
  3. consistent

Declension

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Genitive cōnsentientis cōnsentientium
Dative cōnsentientī cōnsentientibus
Accusative cōnsentientem cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Ablative cōnsentientī cōnsentientibus
Vocative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia

References

  • consentiens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consentiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • all are unanimous: una et consentiens vox est