delictus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of dēlinquō (“fail, be lacking”).
Participle
[edit]dēlictus (feminine dēlicta, neuter dēlictum); first/second-declension participle
- failed, having failed.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēlictus | dēlicta | dēlictum | dēlictī | dēlictae | dēlicta | |
Genitive | dēlictī | dēlictae | dēlictī | dēlictōrum | dēlictārum | dēlictōrum | |
Dative | dēlictō | dēlictō | dēlictīs | ||||
Accusative | dēlictum | dēlictam | dēlictum | dēlictōs | dēlictās | dēlicta | |
Ablative | dēlictō | dēlictā | dēlictō | dēlictīs | |||
Vocative | dēlicte | dēlicta | dēlictum | dēlictī | dēlictae | dēlicta |
References
[edit]- delictus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- delictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a guilty conscience: conscientia mala or peccatorum, culpae, sceleris, delicti
- a guilty conscience: conscientia mala or peccatorum, culpae, sceleris, delicti