delik

Turkish

Etymology

From Old Turkic [script needed] (tellek).

Noun

delik (definite accusative deliği, plural delikler)

1. hole

Declension

Inflection
Nominative	delik
Definite accusative	deliği
	Singular	Plural
Nominative	delik	delikler
Definite accusative	deliği	delikleri
Dative	deliğe	deliklere
Locative	delikte	deliklerde
Ablative	delikten	deliklerden
Genitive	deliğin	deliklerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular deliğim deliklerim 2nd singular deliğin deliklerin 3rd singular deliği delikleri 1st plural deliğimiz deliklerimiz 2nd plural deliğiniz delikleriniz 3rd plural delikleri delikleri Definite accusative Singular Plural 1st singular deliğimi deliklerimi 2nd singular deliğini deliklerini 3rd singular deliğini deliklerini 1st plural deliğimizi deliklerimizi 2nd plural deliğinizi deliklerinizi 3rd plural deliklerini deliklerini Dative Singular Plural 1st singular deliğime deliklerime 2nd singular deliğine deliklerine 3rd singular deliğine deliklerine 1st plural deliğimize deliklerimize 2nd plural deliğinize deliklerinize 3rd plural deliklerine deliklerine Locative Singular Plural 1st singular deliğimde deliklerimde 2nd singular deliğinde deliklerinde 3rd singular deliğinde deliklerinde 1st plural deliğimizde deliklerimizde 2nd plural deliğinizde deliklerinizde 3rd plural deliklerinde deliklerinde Ablative Singular Plural 1st singular deliğimden deliklerimden 2nd singular deliğinden deliklerinden 3rd singular deliğinden deliklerinden 1st plural deliğimizden deliklerimizden 2nd plural deliğinizden deliklerinizden 3rd plural deliklerinden deliklerinden Genitive Singular Plural 1st singular deliğimin deliklerimin 2nd singular deliğinin deliklerinin 3rd singular deliğinin deliklerinin 1st plural deliğimizin deliklerimizin 2nd plural deliğinizin deliklerinizin 3rd plural deliklerinin deliklerinin

See also

• çukur