divitiae
Latin
Etymology
From dīves (“rich”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /diːˈu̯i.ti.ae̯/, [d̪iːˈu̯ɪt̪iäe̯]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diˈvit.t͡si.e/, [d̪iˈvit̪ː͡s̪ie]
Noun
dīvitiae f pl (genitive dīvitiārum); first declension
Declension
First-declension noun, plural only.
Case | Plural |
---|---|
Nominative | dīvitiae |
Genitive | dīvitiārum |
Dative | dīvitiīs |
Accusative | dīvitiās |
Ablative | dīvitiīs |
Vocative | dīvitiae |
References
- “divitiae”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “divitiae”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- divitiae in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a full and copious style of speech: ubertas (not divitiae) et copia orationis
- a full and copious style of speech: ubertas (not divitiae) et copia orationis