gonitwa

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *gonitva.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡɔˈɲit.fa/

Noun

gonitwa f

1. chase, pursuit (act of pursuing)
2. (horse racing) race

Declension

Declension of gonitwa

	singular	plural
nominative	gonitwa	gonitwy
genitive	gonitwy	gonitw
dative	gonitwie	gonitwom
accusative	gonitwę	gonitwy
instrumental	gonitwą	gonitwami
locative	gonitwie	gonitwach
vocative	gonitwo	gonitwy

Further reading

• gonitwa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN