haikara
Finnish
Etymology
Borrowed from Proto-Germanic *haigrô, compare English heron.
Pronunciation
Noun
haikara
- heron (any wading bird of the Ardeidae family in order Pelicaniformes)
- (colloquial) stork (any wading bird of the Ciconiidae family in order Ciconiiformes)
- stork (mythical bringer of babies)
Declension
Inflection of haikara (Kotus type 12/kulkija, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | haikara | haikarat | ||
genitive | haikaran | haikaroiden haikaroitten | ||
partitive | haikaraa | haikaroita | ||
illative | haikaraan | haikaroihin | ||
singular | plural | |||
nominative | haikara | haikarat | ||
accusative | nom. | haikara | haikarat | |
gen. | haikaran | |||
genitive | haikaran | haikaroiden haikaroitten haikarain rare | ||
partitive | haikaraa | haikaroita | ||
inessive | haikarassa | haikaroissa | ||
elative | haikarasta | haikaroista | ||
illative | haikaraan | haikaroihin | ||
adessive | haikaralla | haikaroilla | ||
ablative | haikaralta | haikaroilta | ||
allative | haikaralle | haikaroille | ||
essive | haikarana | haikaroina | ||
translative | haikaraksi | haikaroiksi | ||
abessive | haikaratta | haikaroitta | ||
instructive | — | haikaroin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Synonyms
- (stork): kattohaikara
Compounds
Derived terms
Anagrams
Japanese
Romanization
haikara