infelicitas
Latin
Etymology
From īnfēlīx (“unlucky”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /in.feːˈliː.ki.taːs/, [ĩːfeːˈlʲiːkɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.feˈli.t͡ʃi.tas/, [iɱfeˈliːt͡ʃit̪äs]
Noun
īnfēlīcitās f (genitive īnfēlīcitātis); third declension
- bad luck, misfortune
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īnfēlīcitās | īnfēlīcitātēs |
Genitive | īnfēlīcitātis | īnfēlīcitātum |
Dative | īnfēlīcitātī | īnfēlīcitātibus |
Accusative | īnfēlīcitātem | īnfēlīcitātēs |
Ablative | īnfēlīcitāte | īnfēlīcitātibus |
Vocative | īnfēlīcitās | īnfēlīcitātēs |
Related terms
References
- “infelicitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “infelicitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- infelicitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.