kiełzać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *kъlzati. Cognate with Old Czech klúzati.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /kjɛɫzat͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /kjɛɫzat͡ɕ/

Verb

[edit]

kiełzać impf

  1. (intransitive) to slide (to move on a low-friction surface)
    Synonym: (perfective) pośliznąć
    • 1885-2024 [late 15th century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne[1], volume V, page 7:
      Kelsacz lubrico
      [Kiełzać lubrico]
[edit]
adjectives

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kiełzać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN