piscatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of piscor.
Participle
piscātus (feminine piscāta, neuter piscātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | piscātus | piscāta | piscātum | piscātī | piscātae | piscāta | |
Genitive | piscātī | piscātae | piscātī | piscātōrum | piscātārum | piscātōrum | |
Dative | piscātō | piscātō | piscātīs | ||||
Accusative | piscātum | piscātam | piscātum | piscātōs | piscātās | piscāta | |
Ablative | piscātō | piscātā | piscātō | piscātīs | |||
Vocative | piscāte | piscāta | piscātum | piscātī | piscātae | piscāta |
Descendants
References
- “piscatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “piscatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- piscatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.