cech
cech (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) organizacja zrzeszająca rzemieślników; zob. też cech w Wikipedii
- (1.2) siedziba cechu (1.1)
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cech cechy dopełniacz cechu cechów celownik cechowi cechom biernik cech cechy narzędnik cechem cechami miejscownik cechu cechach wołacz cechu cechy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) stowarzyszenie[1]
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) rzemieślnik
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) цэх m
- esperanto: (1.1) korporacio
- niemiecki: (1.1) Zunft ż
- rosyjski: (1.1) цех m
- szwabski: (1.1) Zõmfd ż
- szwedzki: (1.1) skrå n, gille n
- węgierski: (1.1) céh
- źródła:
- ↑
Hasło „cech” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 43.
- ↑
Hasło „cech” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
cech (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) cech
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cech cechy dopełniacz cechu cechů celownik cechu cechům biernik cech cechy wołacz cechu cechy miejscownik cechu ceších narzędnik cechem cechy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
cech (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: