mianownik
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Polish[edit]
Etymology[edit]
From miano (“name”)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
mianownik m
Declension[edit]
declension of mianownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mianownik | mianowniki |
| genitive | mianownika | mianowników |
| dative | mianownikowi | mianownikom |
| accusative | mianownik | mianowniki |
| instrumental | mianownikiem | mianownikami |
| locative | mianowniku | mianownikach |
| vocative | mianowniku | mianowniki |
