mianownik

Definition from Wiktionary, the free dictionary

Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Polish Wikipedia has an article on:

mianownik

3 – licznik
4 – mianownik

Etymology[edit]

From mianować +‎ -nik.

Pronunciation[edit]

IPA^(key): /mjaˈnɔv.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ɔvɲik
Syllabification: mia‧now‧nik

Noun[edit]

mianownik m inan

(grammar) nominative
(mathematics) denominator

Declension[edit]

Declension of mianownik

	singular	plural
nominative	mianownik	mianowniki
genitive	mianownika	mianowników
dative	mianownikowi	mianownikom
accusative	mianownik	mianowniki
instrumental	mianownikiem	mianownikami
locative	mianowniku	mianownikach
vocative	mianowniku	mianowniki

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

mianownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
mianownik in Polish dictionaries at PWN

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=mianownik&oldid=66310508"