ceklownik
ceklownik (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ceklownik ceklownicy dopełniacz ceklownika ceklowników celownik ceklownikowi ceklownikom biernik ceklownika ceklowników narzędnik ceklownikiem ceklownikami miejscownik ceklowniku ceklownikach wołacz ceklowniku ceklownicy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ceklarz, st.pol. ceklacja, daw. ceklarstwo, st.pol. ceklowanie, st.pol. cekmistrz, st.pol. ceklmistrz, st.pol. ceklatum
- przym. ceklarski
- czas. st.pol. ceklować, st.pol. ceglować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) noctívago m, noctámbulo m
- nowogrecki: (1.1) νυχτοπαρωρίτης m, νυχτοκόπος m
- źródła:
- ↑ Hasło „ceklownik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 259.