pracuś

Polish

Etymology

From Polish praca +‎ -uś.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpra.t͡suɕ/

• Audio:

  (file)

Noun

pracuś m pers

1. (colloquial, humorous) A hardworking person.

Declension

Declension of pracuś

	singular	plural
nominative	pracuś	pracusie
genitive	pracusia	pracusiów
dative	pracusiowi	pracusiom
accusative	pracusia	pracusiów
instrumental	pracusiem	pracusiami
locative	pracusiu	pracusiach
vocative	pracusiu	pracusie

Antonyms

• leń, leniuch, wałkoń, obibok, próżniak, nierób

Further reading

• Template:R:PWN