ríkisborgararéttur

Icelandic

Etymology

ríkisborgara (“citizen”) +‎ réttur (“right”, “law”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈriːcɪsˌpɔrkaraˌrjɛhtʏr/
• Rhymes: -ɛhtʏr

Noun

ríkisborgararéttur m (genitive singular ríkisborgararétts, nominative plural ríkisborgararéttir)

1. citizenship

Declension

declension of ríkisborgararéttur

m-s2	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	ríkisborgararéttur	ríkisborgararétturinn	ríkisborgararéttir	ríkisborgararéttirnir
accusative	ríkisborgararétt	ríkisborgararéttinn	ríkisborgararétti	ríkisborgararéttina
dative	ríkisborgararétti	ríkisborgararéttinum	ríkisborgararéttum	ríkisborgararéttunum
genitive	ríkisborgararétts	ríkisborgararéttsins	ríkisborgararétta	ríkisborgararéttanna

Related terms

• ríkisborgari (“citizen”)