samobójca

Polish

Etymology

From samo- +‎ -bójca.

Pronunciation

• IPA^(key): /sa.mɔˈbuj.t͡sa/

Noun

samobójca m pers (female equivalent samobójczyni)

1. suicide (the person)

Declension

Declension of samobójca

	singular	plural
nominative	samobójca	samobójcy/samobójce (deprecative)
genitive	samobójcy	samobójców
dative	samobójcy	samobójcom
accusative	samobójcę	samobójców
instrumental	samobójcą	samobójcami
locative	samobójcy	samobójcach
vocative	samobójco	samobójcy

Further reading

• samobójca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN