schrien

See also: schriën

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *scrīan, from Proto-Germanic *skrīhaną.

Verb

schriën

1. to scream
2. to cry, to weep loudly

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: schriën, schrieën (dialectal)

Further reading

• “scriën”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “schriën (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page schriën