seiunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sēiungō.
Participle
sēiūnctus (feminine sēiūncta, neuter sēiūnctum, adverb sēiūnctim); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēiūnctus | sēiūncta | sēiūnctum | sēiūnctī | sēiūnctae | sēiūncta | |
| genitive | sēiūnctī | sēiūnctae | sēiūnctī | sēiūnctōrum | sēiūnctārum | sēiūnctōrum | |
| dative | sēiūnctō | sēiūnctae | sēiūnctō | sēiūnctīs | |||
| accusative | sēiūnctum | sēiūnctam | sēiūnctum | sēiūnctōs | sēiūnctās | sēiūncta | |
| ablative | sēiūnctō | sēiūnctā | sēiūnctō | sēiūnctīs | |||
| vocative | sēiūncte | sēiūncta | sēiūnctum | sēiūnctī | sēiūnctae | sēiūncta | |