siewnik

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *sěvьnikъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕɛv.ɲik/

Noun

siewnik m inan (diminutive siewniczek)

1. seeder

Declension

Declension of siewnik

	singular	plural
nominative	siewnik	siewniki
genitive	siewnika	siewników
dative	siewnikowi	siewnikom
accusative	siewnik	siewniki
instrumental	siewnikiem	siewnikami
locative	siewniku	siewnikach
vocative	siewniku	siewniki

Related terms

• (verbs) siać
• (nouns) siejba, siemię, siew, siewca
• (adjective) siewny

Further reading

• Template:R:PWN