skończony

Polish

Etymology

From skończyć +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /skɔɲˈt͡ʂɔ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnɨ
• Syllabification: skoń‧czo‧ny

Adjective

skończony (not comparable, derived adverb skończenie)

1. finite

   Antonym: nieskończony

2. (colloquial) done (without hope or prospect of success)

Declension

Declension of skończony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	skończony		skończona	skończone	skończeni	skończone
genitive	skończonego		skończonej	skończonego	skończonych
dative	skończonemu		skończonej	skończonemu	skończonym
accusative	skończonego	skończony	skończoną	skończone	skończonych	skończone
instrumental	skończonym		skończoną	skończonym	skończonymi
locative	skończonym		skończonej	skończonym	skończonych

Participle

skończony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of skończyć

Further reading

• skończony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skończony in Polish dictionaries at PWN