smarkacz

Polish

Etymology

From smarkać (“to blow one's nose”) +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmar.kat͡ʂ/

Noun

smarkacz m pers

1. snotnose
2. snot (kid)
3. squirt (kid)
4. callow youth

Declension

Declension of smarkacz

	singular	plural
nominative	smarkacz	smarkacze
genitive	smarkacza	smarkaczy/smarkaczów
dative	smarkaczowi	smarkaczom
accusative	smarkacza	smarkaczy/smarkaczów
instrumental	smarkaczem	smarkaczami
locative	smarkaczu	smarkaczach
vocative	smarkaczu	smarkacze

Related terms

• (nouns) smarkatka, smarkul, smarkula

Further reading

• smarkacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN