suffectus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 10:29, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of sufficiō.

Participle

suffectus (feminine suffecta, neuter suffectum); first/second-declension participle

  1. dyed, impregnated, imbued etc.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative suffectus suffecta suffectum suffectī suffectae suffecta
Genitive suffectī suffectae suffectī suffectōrum suffectārum suffectōrum
Dative suffectō suffectō suffectīs
Accusative suffectum suffectam suffectum suffectōs suffectās suffecta
Ablative suffectō suffectā suffectō suffectīs
Vocative suffecte suffecta suffectum suffectī suffectae suffecta

References

  • suffectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • suffectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • suffectus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • suffectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • suffectus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers