szwajcar

See also: Szwajcar

Polish

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] German Schweizer.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʂfaj.t͡sar/

Noun

szwajcar m pers

1. (dated) doorkeeper, doorman
   • 1867, Oskar Kolberg, Lud, volume 3

     Przychodzi; — brama zamknięta. A tam szwajcar stojał. Żyd ni może wejść, choć obchodzi pałac. Nareście zaczon pukać i kołatać do bramy. Szwajcar otwiera dźwi i pyta się: „co ty chcesz?”

Declension

Declension of szwajcar

	singular	plural
nominative	szwajcar	szwajcarzy/szwajcary (deprecative)
genitive	szwajcara	szwajcarów
dative	szwajcarowi	szwajcarom
accusative	szwajcara	szwajcarów
instrumental	szwajcarem	szwajcarami
locative	szwajcarze	szwajcarach
vocative	szwajcarze	szwajcarzy

Synonyms

• odźwierny, dzwoniec

References

• Template:R:PWN
• Brückner, Aleksander (1927) “szwajcar”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna, page 559