witta
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈu̯it.ta/, [ˈu̯ɪt̪ːä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvit.ta/, [ˈvit̪ːä]
Etymology 1
See vitta.
Noun
witta f (genitive wittae); first declension
- medieval spelling of vitta
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | witta | wittae |
Genitive | wittae | wittārum |
Dative | wittae | wittīs |
Accusative | wittam | wittās |
Ablative | wittā | wittīs |
Vocative | witta | wittae |
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “witta”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 1,136/2
Etymology 2
See wīta.
Noun
witta f (genitive wittae); first declension
- Alternative spelling of wīta
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | witta | wittae |
Genitive | wittae | wittārum |
Dative | wittae | wittīs |
Accusative | wittam | wittās |
Ablative | wittā | wittīs |
Vocative | witta | wittae |
References
- witta in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)