Πιτανάτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pi.ta.ná.tɛːn/ → /pi.taˈna.tin/ → /pi.taˈna.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pi.ta.ná.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.taˈna.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.taˈna.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.taˈna.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.taˈna.tin/

Noun

Πῐτᾰνάτην • (Pitanátēn)

1. accusative singular of Πιτανάτης (Pitanátēs)