αναφομοίωτος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
αναφομοίωτος • (anafomoíotos) m (feminine αναφομοίωτη, neuter αναφομοίωτο)
Declension[edit]
Declension of αναφομοίωτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναφομοίωτος • | αναφομοίωτη • | αναφομοίωτο • | αναφομοίωτοι • | αναφομοίωτες • | αναφομοίωτα • |
| genitive | αναφομοίωτου • | αναφομοίωτης • | αναφομοίωτου • | αναφομοίωτων • | αναφομοίωτων • | αναφομοίωτων • |
| accusative | αναφομοίωτο • | αναφομοίωτη • | αναφομοίωτο • | αναφομοίωτους • | αναφομοίωτες • | αναφομοίωτα • |
| vocative | αναφομοίωτε • | αναφομοίωτη • | αναφομοίωτο • | αναφομοίωτοι • | αναφομοίωτες • | αναφομοίωτα • |
Related terms[edit]
- see: αφομοιώνω (afomoióno, “to assimilate”)