ανοησία

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀνοησία (anoēsía), cognate with ανόητος (anóitos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.no.iˈsi.a/
• Hyphenation: α‧νο‧η‧σί‧α

Noun

ανοησία • (anoïsía) f (plural ανοησίες)

1. stupidity, idiocy (the quality of being stupid)

   Synonyms: ηλιθιότητα (ilithiótita), χαζομάρα (chazomára), βλακεία (vlakeía), κουταμάρα (koutamára), σαχλαμάρα (sachlamára)

   Η ανοησία σου δεν έχει όρια.

   I anoïsía sou den échei ória.

   Your stupidity knows no bounds.

2. nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)

   Τι ανοησία ήταν αυτή που είπες!

   Ti anoïsía ítan aftí pou eípes!

   What kind of idiocy was that that you just said?!

Declension

declension of ανοησία

case     \     number	singular	plural
nominative	ανοησία •	ανοησίες •
genitive	ανοησίας •	ανοησιών •
accusative	ανοησία •	ανοησίες •
vocative	ανοησία •	ανοησίες •

Related terms

• ανοηταίνω (anoïtaíno, “to be foolish”)
• ανόητος (anóitos, “foolish”)
• ανοήτως (anoḯtos, “foolishly”)