ανομοιοκατάληκτος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
ανομοιοκατάληκτος • (anomoiokatáliktos) m (feminine ανομοιοκατάληκτη, neuter ανομοιοκατάληκτο)
- rhymeless, not rhyming
- Antonym: ομοιοκατάληκτος (omoiokatáliktos)
Declension[edit]
Declension of ανομοιοκατάληκτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανομοιοκατάληκτος • | ανομοιοκατάληκτη • | ανομοιοκατάληκτο • | ανομοιοκατάληκτοι • | ανομοιοκατάληκτες • | ανομοιοκατάληκτα • |
| genitive | ανομοιοκατάληκτου • | ανομοιοκατάληκτης • | ανομοιοκατάληκτου • | ανομοιοκατάληκτων • | ανομοιοκατάληκτων • | ανομοιοκατάληκτων • |
| accusative | ανομοιοκατάληκτο • | ανομοιοκατάληκτη • | ανομοιοκατάληκτο • | ανομοιοκατάληκτους • | ανομοιοκατάληκτες • | ανομοιοκατάληκτα • |
| vocative | ανομοιοκατάληκτε • | ανομοιοκατάληκτη • | ανομοιοκατάληκτο • | ανομοιοκατάληκτοι • | ανομοιοκατάληκτες • | ανομοιοκατάληκτα • |
Related terms[edit]
- ανομοιοκαταληξία f (anomoiokatalixía, “blank verse, rhymelessbess”)