γνωσθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡnɔːs.tʰěːs/ → /ɣnosˈθis/ → /ɣnosˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡnɔːs.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡnosˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣnosˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣnosˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣnosˈθis/

Participle

γνωσθείς • (gnōstheís) m (feminine γνωσθεῖσᾰ, neuter γνωσθέν); first/third declension

1. aorist passive participle of γιγνώσκω (gignṓskō)

Declension

First and third declension of γνωσθείς; γνωσθεῖσᾰ; γνωσθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γνωσθείς gnōstheís	γνωσθεῖσᾰ gnōstheîsa	γνωσθέν gnōsthén		γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθείσᾱ gnōstheísā	γνωσθέντε gnōsthénte		γνωσθέντες gnōsthéntes	γνωσθεῖσαι gnōstheîsai	γνωσθέντᾰ gnōsthénta
Genitive		γνωσθέντος gnōsthéntos	γνωσθείσης gnōstheísēs	γνωσθέντος gnōsthéntos		γνωσθέντοιν gnōsthéntoin	γνωσθείσαιν gnōstheísain	γνωσθέντοιν gnōsthéntoin		γνωσθέντων gnōsthéntōn	γνωσθεισῶν gnōstheisôn	γνωσθέντων gnōsthéntōn
Dative		γνωσθέντῐ gnōsthénti	γνωσθείσῃ gnōstheísēi	γνωσθέντῐ gnōsthénti		γνωσθέντοιν gnōsthéntoin	γνωσθείσαιν gnōstheísain	γνωσθέντοιν gnōsthéntoin		γνωσθεῖσῐ / γνωσθεῖσῐν gnōstheîsi(n)	γνωσθείσαις gnōstheísais	γνωσθεῖσῐ / γνωσθεῖσῐν gnōstheîsi(n)
Accusative		γνωσθέντᾰ gnōsthénta	γνωσθεῖσᾰν gnōstheîsan	γνωσθέν gnōsthén		γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθείσᾱ gnōstheísā	γνωσθέντε gnōsthénte		γνωσθέντᾰς gnōsthéntas	γνωσθείσᾱς gnōstheísās	γνωσθέντᾰ gnōsthénta
Vocative		γνωσθείς gnōstheís	γνωσθεῖσᾰ gnōstheîsa	γνωσθέν gnōsthén		γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθείσᾱ gnōstheísā	γνωσθέντε gnōsthénte		γνωσθέντες gnōsthéntes	γνωσθεῖσαι gnōstheîsai	γνωσθέντᾰ gnōsthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γνωσθέντως gnōsthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.