ενορχήστρωση

Greek

Etymology

εν- (en-) +‎ ορχήστρα (orchístra, “orchestra”), calque of French orchestration. First attested 1889.

Pronunciation

• IPA^(key): /enoɾˈçistɾosi/
• Hyphenation: εν‧ορ‧χή‧στρω‧ση

Noun

ενορχήστρωση • (enorchístrosi) f (plural ενορχηστρώσεις)

1. (music) orchestration (arrangement of music for performance by an orchestra)

   Η ενορχήστρωση του Μότσαρτ είναι ιδιαιτέρως καλή.

   I enorchístrosi tou Mótsart eínai idiaitéros kalí.

   Mozart's orchestration is particularly good.

2. (figuratively) orchestration (control of diverse elements)

   Ο ταγματάρχης ήταν υπεύθυνος για την ενορχήστρωση της επίθεσης.

   O tagmatárchis ítan ypéfthynos gia tin enorchístrosi tis epíthesis.

   The major was responsible for the orchestration of the attack.

Declension

declension of ενορχήστρωση

case     \     number	singular	plural
nominative	ενορχήστρωση •	ενορχηστρώσεις •
genitive	ενορχήστρωσης •	ενορχηστρώσεων •
accusative	ενορχήστρωση •	ενορχηστρώσεις •
vocative	ενορχήστρωση •	ενορχηστρώσεις •
Older or formal genitive singular: ενορχηστρώσεως •

Related terms

• ενορχηστρώνω (enorchistróno, “to orchestrate”)
• ενορχηστρωτής m (enorchistrotís, “orchestrator”)
• ενορχηστρώτρια f (enorchistrótria, “orchestrator”)
• ορχήστρα f (orchístra, “orchestra”)