καθήμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰɛ̌ː.me.nos/ → /kaˈθi.me.nos/ → /kaˈθi.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰɛ̌ː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈtʰe̝.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈθi.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈθi.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈθi.me.nos/

Participle

κᾰθήμενος • (kathḗmenos) m (feminine κᾰθημένη, neuter κᾰθήμενον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of κάθημαι (káthēmai)

Declension

First and second declension of κᾰθήμενος; κᾰθημένη; κᾰθήμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰθήμενος kathḗmenos	κᾰθημένη kathēménē	κᾰθήμενον kathḗmenon		κᾰθημένω kathēménō	κᾰθημένᾱ kathēménā	κᾰθημένω kathēménō		κᾰθήμενοι kathḗmenoi	κᾰθήμεναι kathḗmenai	κᾰθήμενᾰ kathḗmena
Genitive		κᾰθημένου kathēménou	κᾰθημένης kathēménēs	κᾰθημένου kathēménou		κᾰθημένοιν kathēménoin	κᾰθημέναιν kathēménain	κᾰθημένοιν kathēménoin		κᾰθημένων kathēménōn	κᾰθημένων kathēménōn	κᾰθημένων kathēménōn
Dative		κᾰθημένῳ kathēménōi	κᾰθημένῃ kathēménēi	κᾰθημένῳ kathēménōi		κᾰθημένοιν kathēménoin	κᾰθημέναιν kathēménain	κᾰθημένοιν kathēménoin		κᾰθημένοις kathēménois	κᾰθημέναις kathēménais	κᾰθημένοις kathēménois
Accusative		κᾰθήμενον kathḗmenon	κᾰθημένην kathēménēn	κᾰθήμενον kathḗmenon		κᾰθημένω kathēménō	κᾰθημένᾱ kathēménā	κᾰθημένω kathēménō		κᾰθημένους kathēménous	κᾰθημένᾱς kathēménās	κᾰθήμενᾰ kathḗmena
Vocative		κᾰθήμενε kathḗmene	κᾰθημένη kathēménē	κᾰθήμενον kathḗmenon		κᾰθημένω kathēménō	κᾰθημένᾱ kathēménā	κᾰθημένω kathēménō		κᾰθήμενοι kathḗmenoi	κᾰθήμεναι kathḗmenai	κᾰθήμενᾰ kathḗmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰθημένως kathēménōs				κᾰθημενώτερος kathēmenṓteros				κᾰθημενώτᾰτος kathēmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.