κουταμάρα

Greek

Etymology

κουτός (koutós, “stupid, foolish”) +‎ -μάρα (-mára).

Pronunciation

• IPA^(key): /kutaˈmaɾa/
• Hyphenation: κου‧τα‧μά‧ρα

Noun

κουταμάρα • (koutamára) f (plural κουταμάρες)

1. stupidity, idiocy (the quality of being stupid)

   Η κουταμάρα της δεν υποφέρεται.

   I koutamára tis den ypoféretai.

   Her stupidity is insufferable.

2. nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)

   Είναι να γελάς με αυτές τις κουταμάρες που λέει.

   Eínai na gelás me aftés tis koutamáres pou léei.

   You can't help but laugh at the nonsense he says.

Declension

declension of κουταμάρα

case     \     number	singular	plural
nominative	κουταμάρα •	κουταμάρες •
genitive	κουταμάρας •	—
accusative	κουταμάρα •	κουταμάρες •
vocative	κουταμάρα •	κουταμάρες •

Synonyms

• (stupidity): ανοησία f (anoïsía), σαχλαμάρα f (sachlamára), ηλιθιότητα f (ilithiótita), χαζομάρα f (chazomára), βλακεία f (vlakeía)