πλακούντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pla.kǔːn.tɔːn/ → /plaˈkun.ton/ → /plaˈkun.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pla.kǔːn.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /plaˈkun.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /plaˈkun.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /plaˈkun.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /plaˈkun.don/

Noun

πλᾰκούντων • (plakoúntōn)

1. genitive plural of πλακοῦς (plakoûs)

Greek

Noun

πλακούντων • (plakoúnton) m

1. Genitive plural form of πλακούντας (plakoúntas).