From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
թնդել • (tʻndel)
- infinitive of թնդեմ (tʻndem)
- infinitive of թնդիմ (tʻndim)
o-type
|
|
singular (uncountable)
|
| nominative
|
թնդել (tʻndel)
|
| genitive
|
թնդելոյ (tʻndeloy)
|
| dative
|
թնդելոյ (tʻndeloy)
|
| accusative
|
թնդել (tʻndel)
|
| ablative
|
թնդելոյ (tʻndeloy)
|
| instrumental
|
թնդելով (tʻndelov)
|
| locative
|
թնդել (tʻndel)
|
