وضؤ

Arabic

Root
و ض ء (w ḍ ʔ)
6 terms

Etymology

Compare Hebrew יצא (yatsá).

Pronunciation

• IPA^(key): /wa.dˤu.ʔa/

Verb

وَضُؤَ • (waḍuʔa) I (non-past يَوْضُؤُ (yawḍuʔu), verbal noun وَضَاءَة (waḍāʔa) or وُضُوء (wuḍūʔ))

1. to be cleanly, to exhibit polish

Conjugation

    Conjugation of وَضُؤَ (I, sound, u ~ u, no passive (?), verbal nouns وَضَاءَة, وُضُوء)

verbal noun الْمَصْدَر						وَضَاءَة, وُضُوء waḍāʔa, wuḍūʔ
active participle اِسْم الْفَاعِل						وَضِيء waḍīʔ
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وَضُؤْتُ waḍuʔtu	وَضُؤْتَ waḍuʔta	وَضُؤَ waḍuʔa		وَضُؤْتُمَا waḍuʔtumā	وَضُؤَا waḍuʔā		وَضُؤْنَا waḍuʔnā	وَضُؤْتُمْ waḍuʔtum	وَضُؤُوا waḍuʔū
	f		وَضُؤْتِ waḍuʔti	وَضُؤَتْ waḍuʔat			وَضُؤَتَا waḍuʔatā			وَضُؤْتُنَّ waḍuʔtunna	وَضُؤْنَ waḍuʔna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَوْضُؤُ ʔawḍuʔu	تَوْضُؤُ tawḍuʔu	يَوْضُؤُ yawḍuʔu		تَوْضُؤَانِ tawḍuʔāni	يَوْضُؤَانِ yawḍuʔāni		نَوْضُؤُ nawḍuʔu	تَوْضُؤُونَ tawḍuʔūna	يَوْضُؤُونَ yawḍuʔūna
	f		تَوْضُئِينَ tawḍuʔīna	تَوْضُؤُ tawḍuʔu			تَوْضُؤَانِ tawḍuʔāni			تَوْضُؤْنَ tawḍuʔna	يَوْضُؤْنَ yawḍuʔna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَوْضُؤَ ʔawḍuʔa	تَوْضُؤَ tawḍuʔa	يَوْضُؤَ yawḍuʔa		تَوْضُؤَا tawḍuʔā	يَوْضُؤَا yawḍuʔā		نَوْضُؤَ nawḍuʔa	تَوْضُؤُوا tawḍuʔū	يَوْضُؤُوا yawḍuʔū
	f		تَوْضُئِي tawḍuʔī	تَوْضُؤَ tawḍuʔa			تَوْضُؤَا tawḍuʔā			تَوْضُؤْنَ tawḍuʔna	يَوْضُؤْنَ yawḍuʔna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَوْضُؤْ ʔawḍuʔ	تَوْضُؤْ tawḍuʔ	يَوْضُؤْ yawḍuʔ		تَوْضُؤَا tawḍuʔā	يَوْضُؤَا yawḍuʔā		نَوْضُؤْ nawḍuʔ	تَوْضُؤُوا tawḍuʔū	يَوْضُؤُوا yawḍuʔū
	f		تَوْضُئِي tawḍuʔī	تَوْضُؤْ tawḍuʔ			تَوْضُؤَا tawḍuʔā			تَوْضُؤْنَ tawḍuʔna	يَوْضُؤْنَ yawḍuʔna
imperative الْأَمْر	m		اُوضُؤْ ūḍuʔ			اُوضُؤَا ūḍuʔā				اُوضُؤُوا ūḍuʔū
	f		اُوضُئِي ūḍuʔī							اُوضُؤْنَ ūḍuʔna