ἀποστερησαμένω

See also: ἀποστερησαμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sa.mé.nɔː/ → /a.pos.te.ri.saˈme.no/ → /a.pos.te.ri.saˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sa.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝.saˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.ri.saˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.ri.saˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.ri.saˈme.no/

Participle

ἀποστερησᾰμένω • (aposterēsaménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ἀποστερησάμενος (aposterēsámenos)