ἠερόεντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.e.ró.en.ta/ → /i.eˈro.en.ta/ → /i.eˈro.en.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.e.ró.en.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.eˈro.en.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.eˈro.en.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.eˈro.en.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.eˈro.en.da/

Adjective

ἠερόεντᾰ • (ēeróenta)

1. inflection of ἠερόεις (ēeróeis):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural