ὀφιοκτόνον

Ancient Greek

Etymology

Neutral form of ὀφιοκτόνος (ophioktónos, “serpent-killer”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.pʰi.ok.tó.non/ → /o.ɸi.okˈto.non/ → /o.fi.okˈto.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.pʰi.ok.tó.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.pʰi.okˈto.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.ɸi.okˈto.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.fi.okˈto.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.fi.okˈto.non/

Noun

ὀφῐοκτόνον • (ophioktónon) n (genitive ὀφῐοκτόνου); second declension

1. parsnip (Pastinaca sativa)

   Synonyms: ἀσκαουκαού (askaoukaoú), ἐλαφικόν (elaphikón), ἐλαφόβοσκον (elaphóboskon), ἑρπυξή (herpuxḗ), νέβρειον (nébreion), ὀφιογένειον (ophiogéneion), χημίς (khēmís)

Inflection

Second declension of τὸ ὀφῐοκτόνον; τοῦ ὀφῐοκτόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ὀφῐοκτόνον tò ophioktónon	τὼ ὀφῐοκτόνω tṑ ophioktónō	τᾰ̀ ὀφῐοκτόνᾰ tà ophioktóna
Genitive	τοῦ ὀφῐοκτόνου toû ophioktónou	τοῖν ὀφῐοκτόνοιν toîn ophioktónoin	τῶν ὀφῐοκτόνων tôn ophioktónōn
Dative	τῷ ὀφῐοκτόνῳ tôi ophioktónōi	τοῖν ὀφῐοκτόνοιν toîn ophioktónoin	τοῖς ὀφῐοκτόνοις toîs ophioktónois
Accusative	τὸ ὀφῐοκτόνον tò ophioktónon	τὼ ὀφῐοκτόνω tṑ ophioktónō	τᾰ̀ ὀφῐοκτόνᾰ tà ophioktóna
Vocative	ὀφῐοκτόνον ophioktónon	ὀφῐοκτόνω ophioktónō	ὀφῐοκτόνᾰ ophioktóna
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀφιοκτόνον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press