πεπρωμένον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.prɔː.mé.non/ → /pe.proˈme.non/ → /pe.proˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.prɔː.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.proˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.proˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.proˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.proˈme.non/

Participle

πεπρωμένον • (peprōménon)

1. inflection of πεπρωμένος (peprōménos):
   1. neuter nominative/accusative/vocative singular
   2. masculine accusative singular