πεπρωμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.prɔː.mé.nos/ → /pe.proˈme.nos/ → /pe.proˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.prɔː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/

Participle

πεπρωμένος • (peprōménos) m (feminine πεπρωμένη, neuter πεπρωμένον); first/second declension

1. perfect passive participle of ἔπορον (époron)

Declension

First and second declension of πεπρωμένος; πεπρωμένη; πεπρωμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεπρωμένος peprōménos	πεπρωμένη peprōménē	πεπρωμένον peprōménon		πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένᾱ peprōménā	πεπρωμένω peprōménō		πεπρωμένοι peprōménoi	πεπρωμέναι peprōménai	πεπρωμένᾰ peprōména
Genitive		πεπρωμένου peprōménou	πεπρωμένης peprōménēs	πεπρωμένου peprōménou		πεπρωμένοιν peprōménoin	πεπρωμέναιν peprōménain	πεπρωμένοιν peprōménoin		πεπρωμένων peprōménōn	πεπρωμένων peprōménōn	πεπρωμένων peprōménōn
Dative		πεπρωμένῳ peprōménōi	πεπρωμένῃ peprōménēi	πεπρωμένῳ peprōménōi		πεπρωμένοιν peprōménoin	πεπρωμέναιν peprōménain	πεπρωμένοιν peprōménoin		πεπρωμένοις peprōménois	πεπρωμέναις peprōménais	πεπρωμένοις peprōménois
Accusative		πεπρωμένον peprōménon	πεπρωμένην peprōménēn	πεπρωμένον peprōménon		πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένᾱ peprōménā	πεπρωμένω peprōménō		πεπρωμένους peprōménous	πεπρωμένᾱς peprōménās	πεπρωμένᾰ peprōména
Vocative		πεπρωμένε peprōméne	πεπρωμένη peprōménē	πεπρωμένον peprōménon		πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένᾱ peprōménā	πεπρωμένω peprōménō		πεπρωμένοι peprōménoi	πεπρωμέναι peprōménai	πεπρωμένᾰ peprōména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεπρωμένως peprōménōs				πεπρωμενώτερος peprōmenṓteros				πεπρωμενώτᾰτος peprōmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.